Westfälischer "Rosengarten zu Worms" - Fragment

<85r>
Man vindet in allen länden
Wär tücht ind ere sy,
Wey sich höd vör schande,
Där wönet ere by.
Tüch hevet ere
Ere hevet prys
Wey sich des besynnet
Dey is van kunsten wys.
To Wörmysse up dem Ryne
Där is ein höff gemäket
Länck ind breyt vän rösen,
Hey is so wöll geraket.
Ein felt breyt eyner mylen lanck
Is der rösen ummevänck.
Veyr törne vän graen steynen
Dey pärten söllen syn,
Dey dörren van elpenbeynen.
Up elykem torne stad
Ein ärn van gölde röt
Dey lüchten tör middernächt
As dey sönne tö myddäge.
Dey slötte sin van gölde
Dey vor der porten stan.
Waer saech man van roesen
Ein hoff so woll getaen.
Wey hefft den hoff getueget?
Dat hevet eyn maget gedan.
Sey is eines könynges döchter.
Vör wär is myr gesäget
Sey hevet eynen man getrüwet
Eyn degen wöl gemeit
Sey will in den rösen mercken
Syne vrömiycheit.
Hey geliket eyme välken,
Ind dräget eynes lewen moet.
Hey hevet tö synen händen
Ein swerd dät is sö groed.
Dat is dat vän Nevelüngen
Sin wapen sin so väst
[...] vän rechter overmoet
Vrees [...] ind mannercrafft
[...]n die rosen
[...] besten man
Dey [...] köninges lande
[...]gen gevinden kän.
Dy pörten syn van gölde
Unbesloten sin dey doren.
To eliker porten liggen
Die edelen heren vore.
Dey där den prys vörwervet
To Wörmysse op den Ryn
Men geuet en eyn jüncfrowen küssen
Ind eyn rösen krenselein.