Eintragungen ins Stadtbuch Werl - nach Edition Lasch 1925/21987

<1460a>
<7r> <Schreiber h>
It(em) dyt sint dey ordele dey dar sint geschulden vor den Raet to [Werle] vnde dar dey Raet op gewist heuet. Anno domini M° cccc° lx°.
It(em) Dyt [is] Hinr(ik) vinckenoge(n) ansprake tege(n) H(er)ma(n) va(n) arnsb(er)ge, so dat hey en ansprack vme ene kannen, dey Hinr(ik) vorg(eschreuen) brachte H(er)ma(n) vorg(eschreuen) op sin lant tusschen Werle vn(de) Bureke, dat hey nv synen kanne(n) weder-dede eder sechte, war-v(m)me hey en wolde; vn(de) vrag(e) vart ens rechte(n) ordels, eff he eme syne(n) kanne(n) nicht en solde weder-don eff wes dar recht vme sy.
It(em) hir heuet [Herman] va(n) arnsberge to geantwort, hey bekenne dat he eme eyn ymet gebracht he(b)be, dar en kanne mede we(re), dey hey op dey none-tyt billike he(d)de weder gehalt, vn(de) leyt enne vasten op syme lande winte to vespe(re) hu(n)gers vnde dorstes. So dede H(er)ma(n) als wontlich is vn(de) droch dat op eyn ander stucke; so qua(m) dey geweldige hant vn(de) wolde eyn entwere(n) syns lyues vn(de) sins gud(es) vn(de) syne rechte(n) vyande vn(de) heb(be)t eme dey kanne(n) gename(n) vn(de) ock sin vlasschen vn(de) syne dwelen; vn(de) vrag(et) vart ens rechten ordels, wer hey van der ka(n)nen nicht schuldich sy off wes dar recht vme sy.
It(em) hir is gewist: heb(b)e H(er)ma(n) dey kan(n)en op Vinckenogen lande nicht v(er)lore(n), so sal H(er)ma(n) Vincken(n)oge(n) sin kanne(n) richten, vn(de) Vincken(n)oge heuet dusses ordels gelouet, vn(de) H(er)ma(n) geschulden, vn(de) t(r)uwet nv wol gode vn(de) den rechte en better to brenge(n).
It(em) hir heuet dey raet ene redelich[e]it vp v(or)ramet: wel H(er)ma(n) vorge(schreuen) dat war maken myt synen eden, dat dey viande eme heb(be)n de kan(n)en myt syme gude genome(n), so sal en Hinr(ik) vincken(n)oge rede vorlaten der sprake.
<1460b>
<fol. ?> <Schreiber h>
Anno d(omi)ni melesimo quadri(n)gentesimo sexagesimo des sundag(es) na sunte Mertins dage vorramede dey rait va(n) den woste(n) worden vn(de) vorloffte in dyt bock to schriue(n):
It(em) op dat erst heuet dey rait vorramet vnde is ens geworden myt dem alden rade, burmeste(re)n vn(de) gylden op dat nutteste vnde beste vnser stait, vnser vn(de) vnser nakomelingen vnde hebben des vorramet eyn bock, dar in to schriue(n), wes me(n) myt en ou(er)kome(n) is off ouerkome(n) wert myt dem rade dey nv tor tyt syttet off hir namals syttende weerdet, vn(de) wes me(n) dar in schriuet myt sodane raede als vorg(eschreuen) steit, dat sal dey rait halden vn(de) ware(n) dar by vnde dusser punte ney(n) affdoen, dat en sche myt raede des raedes vorg(eschreuen). Vnde dyt sal schriue(n) eyn geswore(n) stades-schriuer vnde naders neyma(n)t. Vnde dyt boick sollen dey kemener vnde burmeste(re) sluten in dat bloeck vn(de) sollen dat alle sate[r]stage vnde sundage vor dey borg(er)meste(re) op dey taffelen legen vm(m)e vorbetteringe willen myt raede gelick vorg(eschreuen) steit.
1474
<fol. ?> <Schreiber Wilhelmus>
It(em) Men ist myt Wilhelm(us) ou(er)kommen, doe hey vnse schriuer wort, so dat dey kemen(er)e jerlix em(m)e vor sin loin geue(n) sullen van der stat weghen(e) jnt erste drey gulden vppe sunte michelis dach vnd twe gulden to baete sin(er) huessmede oick oppe den seluen michelis dach. It(em) twelff scheppel roggen alle jar oppe sunte mertins dach. It(em) drey gulden oppe den ersten saterstach in der vasten vnd des jars twie syne cledynge. Oick so sullen em(m)e vnse kerckmester(e) alle jar va(n) den oirgelen geuen ver gulden to den ver hoichtyden, myt namen eyne(n) gulde(n) oppe passchen, eyne(n) gulden oppe pinxten, eyne(n) gulden oppe vns(er) leyue(n) frouwen dach assumpcio(n)is, vnd eyne(n) gulden oppe medewinter; vnd hyr vor sal Wilhelm(us) schriue(n) alle dey breyue dey allene den raid vnd dey stat ane gaed vnd sall oick der stat boick vnd rechensschop schriue(n), vnd wa(n) dey borg(er)mester(e) vnd raid Wilhelm(us) nicht lenger vor ey(nen) schriuer heb(be)n wolden, offt dat wilhelm(us) sych wiste to vorbetteren offt doch anders der stat schriuer nicht lenck wessen wolde, dat sult dey borg(er)mester(e) Wilhelmus offt Wilhelm(us) den borg(er)mest(er)en erer ey(n) dem ander(e)n ey(n) jar to vorne toerkenne(n) geuen, allet sunder argelyst.
1491
<fol. ?>
It(em) In dem(e) wynkeller syn Twyntich nygge wynka(n)nen, dey wegen Seuen vnd(e) Seuentich punt. It(em) Ses nygge ka(n)nen vp dem Rathuss, Dey wegen twevnd(e)twyntich pu(n)t.